Koyunlar - yeniden

Bes yil sonra ilk defa Enschede'de bir gun gecirdim. Havadisleri ilk yazdigim duvara bizden sonraki kiraci dev bir televizyon yerlestirmisti. Eskiden evim olan sehre alici gozle bi daha baktim. Hala alinacak bir yani yok, kohne ve garip bir sehir iste. Eskiden aksam cokerken, ilk senemde usumus ve yorgun bir sekilde eve donerken Istanbul'u, annemi ne kadar ozledim diye burnumun sizladigi yerlerden, ne genctim, ne salaktim, ne de uyuz bir halki vardi buranin diyerek gectim bu sefer.

Hic mi hic ozlememisim Enschede'yi, onu farkettim. Enschede bana gavurda yasamaya basladigin ilk zamanin ne kadar da zor oldugunu, o vakitler ne kadar yalniz, ne kadar mutsuz oldugumu hatirlatiyor sadece.

Koyunlari seyrettim. Eskiden yaptigim gibi.

Eskiden beri beni okuyan, hala bloguma gelen insanlar varsa, olur da koyunlarin akibetini merak ediyorlarsa diye resimlerini cektim. Ne kadar cok yaslanmislar yavrularim.

Onlar yaslanirken biz yerimizde mi saydik ki?