special victims unit
Biz ki 'kadin haline bakmadan' lafina savas acmis, her isi herkesin yapabilecegini savunan, 'elinin hamuruna' bakmadan herseye bulasan kadinlarin kizlari, torunlariyiz. Diyebilirim ki, Allaha sukur, bir gun bile ailemden de kocamdan da kadin oldugum icin birseyi basaramayacagimi, bir yere gidemeyecegimi duymuslugum yok. Biz ki, okumayacam, koca bulup evde oturacam diye saka yaptigimizda bile aaa ne ayip, insan herseyi kendi halletmeli, herseyi becerebilmeli lerle buyumus, hem tamirat yapan (ya da bozan ve tamirciyi cagirip kendi kazandigi parayla odeyen) hem okullar bitiren, calisip mudurluk falan yapan, gece kimsenin eve birakmasina ihtiyac duymadan eve donen ve bundan gocunmayan, kendi kazandiginla gecinen veya gecinemeyen kadinlardan olmus, kadinlari ornek almis, oyle gormus, oyle alismisiz.
Bu biz, benim, arkadaslarim, tanidgim bir suru insan.
Bilmiyorum bu onlara da oluyor mu ama ben bugunlerde buyuk bir etik problemle karsi karsiyayim: Ben bir rica eden, acindiran, ama ama lutfenleyen, acikacik acikli cacik bir oldum ciktim. Yani en azindan bazen.
Bir asistan olarak (assistanlik iyi birsey olsaydi isim ass ile baslamazdi zaten) emir komuta zincirinin en altindaki koleyim, hicbiriyim, yanginda ilk azarlanacak im, ilk sikayet edilecek kisiyim, biliyorum.
Acik acik acikli caciklik elimdeki tek koz benim, gavurlarin tabiriyle 'victim card' i oynadikca, ah ben de cok munasebetsiz birsey istedigimi biliyorum, ne kadar da feci, o cok degerli vaktinizi imza, gorusme bok ve pusur gibi birseyle mesgul ediyorum ama ne yapayim, bayim, bana super bir iyilik yapiyorsunuz, hay allah sizden razi olsun cok sayin yuce vp/mudur/ sef/ kralim gibi bir numarayi cekince islerim tikir tikir ilerliyor, gelmek bilmeyen imzalar geliyor, telefonunun asla acmayanlar halimi hatirimi bile soruyor, hatta munasebetsiz saatlerde - ki tahmin edersiniz ki onlar icin her saat munasebetsiz- ayarladigim gorusmelere giklarini cikarmiyorlar. Niye? Hepsi zor durumda bir 'kizcagizim' diye, yemin ederim.
Ben bu gercegi kabul etmek istemesem de her olay bana bu teorimi dogrulatiyor bu gunlerde.
Benim yetistirilisime aykiri bu durum, degerlerime, ornek aldigim kadinlara, hayata bakisima aykiri. Zor yola sapip hot zot etsem ne islerim istedigim gibi yuruyecek, ne de butun onemi insanlarla olan iliskilere bagli olan isimin geleceginde golgeler olacak. Ote yandan, kim bir kizcagizi ciddiye alir ki zaten, ne gelecegi?
Victim card i oynamaya iyice alisirsam gelecekte baska iliskilerime de sirayet eder mi bu durum, hep bir zavalli mi olurum allah korusun, gorecegim. Ama tam da Hollanda'da kadindara ust duzey yonetimde bulunsunlar diye kota mi acsak diye tartismalarin yapildigi bugunlerde isyerinde bir kadin olarak is halletmek icin sapmak zorunda kaldigim yol sinirimi bozuyor, icime oturuyor. Boyle olmamali. Kadin oldugum icin de, kadin olmama ragmen de bir yere gelmemeliyim.
Bu biz, benim, arkadaslarim, tanidgim bir suru insan.
Bilmiyorum bu onlara da oluyor mu ama ben bugunlerde buyuk bir etik problemle karsi karsiyayim: Ben bir rica eden, acindiran, ama ama lutfenleyen, acikacik acikli cacik bir oldum ciktim. Yani en azindan bazen.
Bir asistan olarak (assistanlik iyi birsey olsaydi isim ass ile baslamazdi zaten) emir komuta zincirinin en altindaki koleyim, hicbiriyim, yanginda ilk azarlanacak im, ilk sikayet edilecek kisiyim, biliyorum.
Acik acik acikli caciklik elimdeki tek koz benim, gavurlarin tabiriyle 'victim card' i oynadikca, ah ben de cok munasebetsiz birsey istedigimi biliyorum, ne kadar da feci, o cok degerli vaktinizi imza, gorusme bok ve pusur gibi birseyle mesgul ediyorum ama ne yapayim, bayim, bana super bir iyilik yapiyorsunuz, hay allah sizden razi olsun cok sayin yuce vp/mudur/ sef/ kralim gibi bir numarayi cekince islerim tikir tikir ilerliyor, gelmek bilmeyen imzalar geliyor, telefonunun asla acmayanlar halimi hatirimi bile soruyor, hatta munasebetsiz saatlerde - ki tahmin edersiniz ki onlar icin her saat munasebetsiz- ayarladigim gorusmelere giklarini cikarmiyorlar. Niye? Hepsi zor durumda bir 'kizcagizim' diye, yemin ederim.
Ben bu gercegi kabul etmek istemesem de her olay bana bu teorimi dogrulatiyor bu gunlerde.
Benim yetistirilisime aykiri bu durum, degerlerime, ornek aldigim kadinlara, hayata bakisima aykiri. Zor yola sapip hot zot etsem ne islerim istedigim gibi yuruyecek, ne de butun onemi insanlarla olan iliskilere bagli olan isimin geleceginde golgeler olacak. Ote yandan, kim bir kizcagizi ciddiye alir ki zaten, ne gelecegi?
Victim card i oynamaya iyice alisirsam gelecekte baska iliskilerime de sirayet eder mi bu durum, hep bir zavalli mi olurum allah korusun, gorecegim. Ama tam da Hollanda'da kadindara ust duzey yonetimde bulunsunlar diye kota mi acsak diye tartismalarin yapildigi bugunlerde isyerinde bir kadin olarak is halletmek icin sapmak zorunda kaldigim yol sinirimi bozuyor, icime oturuyor. Boyle olmamali. Kadin oldugum icin de, kadin olmama ragmen de bir yere gelmemeliyim.
Yorumlar