Alti yil- survival mode is over

Altinci yil bugun bitti.

Geri donmek once uzak bir ihtimaldi, sonra ihtimal olmaktan bile cikti. Gecici sandiklarim kalici oldu. Anayurdumda ben orda olmayali yeni sarkilar, yeni modalar, allahim yarabbim, bu gunleri de mi gorecektim, yeni politikacilar bile cikti.

Sesim, kelimelerim degisti.Kafamda yeni bir dilin muzigine alismakla gecen yillardan sonra kendimi yeni kelimelerle buldum. Yeni sesime bir turlu alisamadim.

Bu sene nihayet artik bogusmuyoruz da yasiyoruz gibi. Yapmam gerekenleri yaptim, simdi ugrasacak didinecek bisi yok gibi. Artik burokrasiyle seviyeli bir iliskim var gibi. (en azindan sahsen, is icin yaptiklarimi saymazsak)

Tam da hersey iyice oturmusken icimden bir ses hadi diyor, gencsin, baska bir ulke, baska bir hayat kurabilir, kim bilir neler neler yapabilirsiniz diyor. Survival mode insana bagimlilik mi yapiyor nedir? Bok yeme otur di mi? Ortada fol yok yumurta yokken bu ne luzumsuz sey di mi?

Di mi?