8

Her gocmenin hayatinda en sik karsilastigi soru ne kadar entegre oldugu hakkindadir. Zaman zaman insan gruplari icinde bir sirk hayvanina benzer gosteriler yapmanizi istercesine sorarlar bu sorulari. Hadi bir x ce konusalim da gorsunler isterler, bize kendi ulkemizde alisik olmadigimiz curumus balik, tuzlu seker, igrenc kokulu bir meyve gibi bir yiyecegi yedirip yuzumuzu tiksintiyle burusturmamizi zevkle izlerler ve neden bir insanin ulkesini birakip onlarin ulkelerine geldiklerini anlamaya ugrasmadan bu konuyu bir sonraki partiye, ogle yemegine, toplantiya kadar kapatirlar. Hollanda icin en temel sorular havaya alisip alisamadigimiz (ki Istanbul’un kislari ayni grilikte bir sehir oldugunu, Turkiye’de kar da yagdigini anlatmak beyhude bir ugrastir) bisiklete binip binmedigimiz (binince vatandasligi daha hizli verseler bir motivasyon olabilir) Hollandaca’yi nasil buldugumuz (ortalama bir yuksek egitimli gocmen icin anlamsizbir soru, oncelikle Hollandaca sordugumuz sorulara Hollandaca yanit vermekle baslayayin ki insanlar bir fikir edinebilsinler dil hakkinda ) ve elbette ki geri donmeyi dusunup dusunmedigimizdir. Sorulari soran kisinin Hollandali olmasi veya yabanci olmasina gore geri donmeyi dusunmemeniz uzuntu veya hayretle karsilanabilir. Hollanda’ya temelli tasinisimin sekizinci yildonumu olan bu muthis gunde bence entegrasyonun esas kriterlerini saymak istiyorum sizlere. Eger her sabah benim gibi internete kavusur kavusmaz Kelebek okuyorsaniz zerre kadar entegre olmamisiniz demektir. Kelebegin uzerine Gunaydin, Ucankus ve Gecce de cakiyorsaniz ya Ozan’siniz ya da bir sekilde hastanede unutulmus ikizim. Eger sacinizi kestirmeyi ve boyatmayi illa ki Turkiye’ye sarkitiyorsaniz, oyle dili konusuyor olmanizin cok da onemi yok, bir arpa boyu kadar yok gidememissiniz demektir. Eger yasadiginiz ulkeden bir ustaya evinizi yaptiracaginiza fellik fellik Turk usta ariyor ve Berlin’de bile olsa o usta bizim ustamizdir duskurunu benimsediyseniz, ohoooo, kardesim, iyisi mi geri donun memleketinize. Farkindaysaniz bu kriterlere gore koyden sehire daha yeni inmis vaziyetteyim. Entegrasyonun E si yok bende henuz. Ozellikle de geri donecegim memleket diye bisi kalmadigini kabul ettigim icin bu yasam bana komik ve acikli geliyor. Geldigim ulkenin kulturel (magazin demeyin, agzinizi kirarim) referanslarini takip etmekle ilgili bu inadim komik, bu kadar yildir kendime dogru durust bir sosyal yardim agi kuramamis olmam acikli. Sikayetci falan degilim, sadece hal bu. Kapidan disari ciktiginda ‘bura’li gibi davranmaya calisan, ‘bura’li gibi calisan, konusan ama eve gelip ‘ora’dan gelen haberlerleri dert etmeden tek kadeh bisi icemeyen( Evet, ‘ora’nin Turkiye olmasi bunu kolay hale getiriyor, Kabul ediyorum ki Isvec’li olaydim boyle dertlerim olmazdi), ‘biz’ i isine gore degisken bir sekilde kullanip kendini devamli tam da ‘evinde’ hissetmeyen, bunun icin de herseye bok atma hakkini kendinde goren kisiye gocmen denir bence. Ben de buyum. Kendisine dunyanin her yerinde bes gun sonra bir sekilde bir yasam alani yaratan, benim bu dertlerimin tek birini bile dusunmeyen kocamdan farkim bu. Baska bir ulkeye tasinsam da yillarimi yine bu noktaya gelmek icin geciririm, gittigim hic bir yerde de entegre olmayi en azindan denemeden yasayamam gibi geliyor.