teselli ikramiyesi

Allahin gavurda yasayan vatandasina kiyagi bu. Bir nevi mektep tatili, bir ruhsal masturbasyon. Olmadi giderimcilik.

Yillar geciyor, daha az aklima geliyor ama en azindan yilda bir kere geliyor. Toplasam esyalarimi -ikea suntasini da tasidigina degmez- dagitsam esyalarimi desem daha iyi, evi satsak, arabadan kurtulsak, istifa etsek, toparlanip donsek. Boyle sicak bir yerde Koray boktan bi universite kursusunde yuvalansa, ben de emlakcilik falan yapsam.

Bir tur nazar duasi gibi bunu dusundugum an oyle rahatliyorum ki. Dusuncemin ne kadar sacma oldugunu, bu duzeni Turkiye icin bozmaya degmeyecegini soyleyen akil sesim o anda daha iyi cinliyor, kendimi adeta bir secim sansim varmis gibi hissediyorum. Salak gibi calismaya devam ediyorum, bu fantaziden sonra ipotek de koymuyor, saat dortte kararan hava da, buz gibi soguk da, dunyanin en cirkin sehirlerinden birinde yasiyor oldugum gercegi de. Yilmaz Guney gibi, cirkin ama karizmatik o bi kere diyorum. Ne var, kira odeyecegime evimi oduyorum diyorum. Illa ki calisacaksin, bu patron degil oburu olsa ne cikar, sadrazam seyinden mi dustun diye azarliyorum kendimi. Geciyor.

Eee, o kadar da olsun di mi? Kotu beyaz peynirle, manikursuzlukle cezalandirilmis bir gocmen olarak su kadarcik alip basimi giderim memleketime, krallar gibi karsilanirim fantazisi kurabileyim di mi? (Simdi okurken nah diyen arkadaslar, kalbimi kirmayin lutfen. Lutfen dedim)