bizimkisi bir ask hikayesi episode 2
Aylar evvel episode 1 i yazip oylece birakmisim. Halbuki bunun bir devami olacakti. Dun annemler Antakya- Antep gezisine ciktilar, ben bir vesile ile eski resimlere bakmak istedim, orada gorunce aklima geldi. Buyrun efenim, karsinizda: Bizimkisi Bir Ask Hikayesi Episode 2 veya Kizim Olsa Adini Sobiyet Koyardim.
Onunla bulusmalarimiz hep gizli, hep kacamak. Koray'in annesi seker hastasi cunku, soyle iki kiloyu paket ettirelim de evde genis genis, yayila yayila hep beraber yiyelim deme sansimiz yok. Gizli gizli planlar yapiyoruz, soyle bir hava almaya cikip, bir nefeste iki (eh hadi itiraf edeyim, bazen ikiden fazla)porsiyonu gomup eve geri donuyoruz.
Nasil anlatsam onu, bilemiyorum. O bir sarisin afet, o bir guzellik...ama nazi usandiran, yedikten sonra mideye cokup de hayata kustureninden degil, en sakininden. Ne kadar guzel oldugunu kendisi henuz farketmemis kizlar daha bir guzel olurlar ya, onun gibi iste...
O citir, fistikli sert kabugun icinde yumusacik, harika kaymak gibi bir kalbi var. Insanin tanidikca, bildikce ayrilmasi zorlasiyor, hep onu ariyor. Baska hicbir sey onun yerini tutamiyor.
Onunla ilk tanistigim ani cok iyi hatirliyorum. Bu sicakta diyerek burun kivirdigimi, dukkana soyle begenmeden baktigimi, baklava dedigin Antep'ten gelir, babam getirsin de onu ye sen esas dedigimi falan... Sonra onunla goz goze geldim, tam o an 'elektriklendik' (evet canim, elektrikler kesilmisti tam o an, elimde catal, gozum karanliga alissin diye bir sure bakakalmistim oyle) o ilk catalda yasadigim saskinligi, lezzetin buyuklugunu anlatmaya kelimeler yetmez.
Insan bir porsiyonda dort tanesini gorunce, hele de o sicakta yuh diyor, yiyemem ben bunu. Yanilmayin, ilk cataldan sonra gerisi bir saniyede geliyor. Ne oldugunu anlamadan endinizi catalin tersiyle tanecikleri toplamaya calisirken buluyor, etraftakilere bir porsiyonu daha paylasmak icin yaltaklaniyorsunuz.
Dedigim gibi, orada gecirilen zaman kisa, yenecek guzellikler sinirsiz. Haliyle bu bulusma yilda bir kere olabiliyor sadece. Buz gibi bir bardak su icip seneye insallah diyor, dukkani terkediyoruz.
Onunla bulusmalarimiz hep gizli, hep kacamak. Koray'in annesi seker hastasi cunku, soyle iki kiloyu paket ettirelim de evde genis genis, yayila yayila hep beraber yiyelim deme sansimiz yok. Gizli gizli planlar yapiyoruz, soyle bir hava almaya cikip, bir nefeste iki (eh hadi itiraf edeyim, bazen ikiden fazla)porsiyonu gomup eve geri donuyoruz.
Nasil anlatsam onu, bilemiyorum. O bir sarisin afet, o bir guzellik...ama nazi usandiran, yedikten sonra mideye cokup de hayata kustureninden degil, en sakininden. Ne kadar guzel oldugunu kendisi henuz farketmemis kizlar daha bir guzel olurlar ya, onun gibi iste...
O citir, fistikli sert kabugun icinde yumusacik, harika kaymak gibi bir kalbi var. Insanin tanidikca, bildikce ayrilmasi zorlasiyor, hep onu ariyor. Baska hicbir sey onun yerini tutamiyor.
Onunla ilk tanistigim ani cok iyi hatirliyorum. Bu sicakta diyerek burun kivirdigimi, dukkana soyle begenmeden baktigimi, baklava dedigin Antep'ten gelir, babam getirsin de onu ye sen esas dedigimi falan... Sonra onunla goz goze geldim, tam o an 'elektriklendik' (evet canim, elektrikler kesilmisti tam o an, elimde catal, gozum karanliga alissin diye bir sure bakakalmistim oyle) o ilk catalda yasadigim saskinligi, lezzetin buyuklugunu anlatmaya kelimeler yetmez.
Insan bir porsiyonda dort tanesini gorunce, hele de o sicakta yuh diyor, yiyemem ben bunu. Yanilmayin, ilk cataldan sonra gerisi bir saniyede geliyor. Ne oldugunu anlamadan endinizi catalin tersiyle tanecikleri toplamaya calisirken buluyor, etraftakilere bir porsiyonu daha paylasmak icin yaltaklaniyorsunuz.
Dedigim gibi, orada gecirilen zaman kisa, yenecek guzellikler sinirsiz. Haliyle bu bulusma yilda bir kere olabiliyor sadece. Buz gibi bir bardak su icip seneye insallah diyor, dukkani terkediyoruz. Ahhh, sobiyet... Neredeyse kizim olsa adini sobiyet koyacagim bu kadar guzelligi gordukten sonra.
Yorumlar
Eda Suner
www.edasuner.com
Eda Suner
www.edasuner.com